Ik vertel u geen geheim als ik stel dat het slecht gaat met de Nederlandse glastuinbouw. Het is dan ook niet denkbeeldig dat de komende jaren op diverse plekken in Nederland kassen leeg komen te staan. Wat te doen? Slopen lijkt wel een heel radicale en ook niet erg duurzame oplossing. Maar wat denkt u van deze inspirerende ondernemer in Almere?
Ron van Zwet is groot geworden als rozenkweker. In zijn drang zich aan zijn Westlandse roots te onttrekken en de vrijheid tegemoet te zien, koos hij voor een bestaan in Almere. Echter, hij belandde met zijn handel midden in de crisis en had al snel in de gaten dat hij op al die hectaren onder glas geen rendabel bedrijf zou kunnen hebben. Maar wat nu? Hij was tenslotte kweker in hart en nieren en achter de kassa bij de supermarkt kon altijd nog. Ron bedacht een concept dat eigenlijk te simpel is om waar te zijn: hij verhuurt volkstuinen onder glas van 40 vierkante meter. Als je wilt kan je ook nog een compleet onderhoudspakket erbij huren, al is dat natuurlijk niet het idee van de zelftuinder.
Na een wat aarzelende start, is ONZE volkstuinen in Almere inmiddels een succes. Gezinnen met kinderen, ouderen, alleenstaanden, autochtonen en allochtonen treffen elkaar onder glas. Negentig Almeerse huurders tuinieren dat het een lieve lust is, ruilen plantjes en wetenswaardigheden uit en genieten van verse groenten en fruit. De Unique Selling Points? Ron: “Het is binnen altijd droog en lekker van temperatuur. Waar de gemiddelde volkstuinierder te maken heeft met regen, kou, wind en nare beestjes, hebben we hier een aangenaam klimaat. Er lukt gewoon veel meer van wat mensen in de grond zetten. Ziektes hebben we redelijk onder controle. We accepteren geen chemische bestrijdingsmiddelen, maar zetten zelf wel allerlei insecten uit. We zorgen voor een goed microklimaat.” De kas wordt niet verwarmd en er wordt ook geen CO2 gebruikt.
De zelfgekweekte groenten gaan uiteraard mee naar huis. Maar – ondernemer als hij is – is Ron niet zo lang geleden ook een winkeltje in zijn kas gestart. Op een deel van de grond in zijn kas teelt hij zelf nog voor de verkoop. Ook werd hij van ondernemer ineens docent. “Veel van het werk bestaat uit het begeleiden van mensen, het beantwoorden van vragen. Daar was ik niet echt voor opgeleid, maar ik vind het superleuk. Ik zou graag willen kijken hoe we dit concept op meer plekken in Nederland kunnen kopiëren, bijvoorbeeld in een franchise formule. “
Wat vindt u? Is Ron een softie geworden of een slimmerik? Is zijn concept een oplossing voor de leegstaande kassen in Nederland? Of zijn er veel betere ideeën om de leegstand te bestrijden?
